Ik heb net het voorwoord opgeleverd voor het seizoensboekje van de D2-selectie bij Alphense Boys 2015-2016, heb op 6 juni nog steeds mijn selectie niet rond, en mijn oudste zoon Jesper zit nu op Kreta. En wat is het onderlinge verband tussen deze 3 onderwerpen: ouder zijn!
Ouder zijn is geen kattenpis. Je leert er niet voor en de maatschappelijk perceptie is toch vaak dat als het goed gaat, het de verdienste is van je kind en als het fout gaat dan is het de schuld van de ouder(s). Wat ik in ieder geval samen met Marjolijn (de moeder van mijn kinderen) onbesproken probeer, is dat Jesper en Kris hun eigen toekomst bepalen en die weg ook zelf bewandelen. Wel ben ik zo ingesteld dat zij hun mogelijkheden optimaal moeten benutten en dat je pas kunt oogsten als je ook zaait. Dus hard voor weinig en nooit chagrijnig. Dus prikkelen en bijsturen is toegestaan!
Helaas is niet iedereen zoals ik. En misschien maar goed ook, hoor ik mezelf zeggen. Niettemin mag er best een heel horde ouders een beetje mijn kant opschuiven. Dat maakt bijvoorbeeld het trainer zijn een stuk makkelijker. Want zoals ik ben als ouder, ben ik ook als trainer. De speler is eigenaar van zijn eigen ontwikkeling, bepaalt zijn eigen weg en die het ook bewandelt.