Iedereen zou een Ruud moeten zijn

De geboorte en de dood zijn nu eenmaal het begin- en eindpunt van het leven. Dat eindpunt is natuurlijk iets waar de mensheid al eeuwen tegen aan hikt. Inmiddels is het door de huidige staat van de (persoonlijke) hygiëne, leefomstandigheden, voedselkwaliteit en de stand van de gezondheidszorg zo dat onze levensverwachting is gegroeid naar boven de 80 jaar. En we moeten schijnbaar nog ouder kunnen worden.

De schrik zit er dan bij mij altijd goed in als iemand eerder overlijdt dan die levensverwachting. In 1992 overleed mijn oom – de jongste broer van mijn vader – op 46-jarige leeftijd, mijn vader in 2014 op 72-jarige leeftijd en recent – op 2 januari dit jaar – Charlotte de tante van de zoons van mijn zus op 51-jarige leeftijd en vorige maand – op 23 april – collega Ruud op 59-jarige leeftijd. Ik zou liegen als ik niet andere personen zou willen nomineren om hun plaats in te nemen.

Neem Ruud – al bij mijn 1^e stap in de loods was er die klik. Hij stelde zich voor, toonde belangeloos oprechte en menselijke interesse en vertelde gelijk dat je bij hem altijd terecht kon voor hulp. Ook tijdens mijn inwerkperiode en vooral die weken dat ik als vrachtwagenchauffeur op eigen benen stond, was Ruud daar. Hij las mijn non-verbale gedrag uitzonderlijk goed, wist de vinger zo op de juiste plek te leggen en zorgde ervoor dat ik de juiste dingen bleef doen – nooit belerend maar altijd met humoristische kwinkslag. Die collega of dit mens kwam ik tot nu toe weinig tegen. Ruud voeg ik daarom toe aan mij persoonlijke ‘Mount Rushmore Memorial Monument’.

‘Het leven staat niet stil en gaat door’ hoorde ik 2^e Pinksterdag, Ludo de broer van Charlotte, zeggen op de 25^e verjaardag van mijn neef. En dat is natuurlijk rationeel ook zo. Zonder Ruud gaat het leven, en gaat het bedrijf Dobbe Transport door. En ineens bedenk ik me dat ons bedrijf niet alleen een Dobbe-ijkpersoon is verloren, maar ook een behoorlijk stukje menselijk kapitaal met een Mount Everest aan ervaring en know-how. Tijd dat het menselijk kapitaal op een balans van bedrijven komt. Immers, voor de levensverwachting van bedrijven in veel sectoren wordt het de komende jaren noodzaak de ervaring en know how van dit kapitaal te ontsluiten en beschikbaar te maken voor toekomstige generaties.